Με τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο να πλησιάζει, ο Χαν Ράινερ αγκάλιασε πασιφιστικές και αντιπολεμικές θέσεις και προώθησε την αντίρρηση συνείδησης. Στον αντιπολεμικό ακτιβισμό του συνεργάστηκε με τον Εμίλ Αρμάν.
Έχω υιοθετήσει τη μορφή ερωταπαντήσεων, τόσο βολική για γρήγορη παρουσίαση. Σε αυτή την περίπτωση δεν είναι μια έκφραση οποιωνδήποτε δογματικών βλέψεων: δεν θα βρούμε εδώ ένα δάσκαλο που ανακρίνει και ένα μαθητή που απαντά. Είναι μια ατομικιστική ανάκριση από μόνη της. Στην πρώτη γραμμή ήθελα να δείξω ότι ήταν ζήτημα εσωτερικού διαλόγου. Ενώ η κατήχηση ρωτά: «Είσαι Χριστιανός;» εγώ λέω «Είμαι ατομικιστής;» Ωστόσο, επιμηκύνοντας αυτή τη διαδικασία θα έφερνε κάποια προβλήματα και, έχοντας θέσει την πρόθεσή μου, θυμήθηκα ότι ο μονόλογος χρησιμοποιεί συχνά το δεύτερο πρόσωπο.
Θα βρει κανείς ανάκατα σε αυτό το βιβλίο αλήθειες που είναι βέβαιες αλλά των οποίων η βεβαιότητα μπορεί να ανακαλυφθεί μονάχα στον καθένα και απόψεις που είναι πιθανές. Υπάρχουν προβλήματα που δέχονται πολλές απαντήσεις. Άλλα – εκτός από την ηρωική λύση, που συνίσταται μονάχα όταν όλα τα άλλα είναι έγκλημα – δεν έχουν μια εντελώς ικανοποιητική λύση και οι προσεγγίσεις που προτείνω δεν είναι ανώτερες από άλλες προσεγγίσεις: Δεν επιμένω στις δικές μου. Ο αναγνώστης που είναι ανίκανος να τις ξεχωρίσει και, αποδεχόμενος αλήθειες, να βρει τις ενδεχόμενες ανάλογα με τις ενδεχόμενές μου και σε πολλές περιπτώσεις πιο αρμονικές γι’ αυτόν δεν θα άξιζε το όνομα του ατομικιστή.
Λόγω έλλειψης ανάπτυξης, είτε για άλλους λόγους, συχνά θα αφήσω ανικανοποίητα ακόμα και τα πιο αδελφικά πνεύματα. Μπορώ να συστήσω μονάχα στους καλοπροαίρετους ανθρώπους την προσεκτική ανάγνωση του Εγχειριδίου Επικτήτου. Εκεί, καλύτερα από οπουδήποτε αλλού, μπορεί να βρεθεί η απάντηση στις ανησυχίες και τις αμφιβολίες μας. Εκεί, περισσότερο από οπουδήποτε αλλού, αυτός που είναι ικανός για πραγματικό θάρρος θα βρει την πηγή του θάρρους.
Από τον Επίκτητο, καθώς και από άλλους, έχω δανειστεί τύπους χωρίς πάντοτε να σκέφτομαι ότι είναι απαραίτητο να υποδεικνύει τα χρέη μου. Σε ένα έργο όπως αυτό τα έργα έχουν σημασία, όχι η προέλευσή τους, και τρώμε περισσότερα από ένα φρούτο χωρίς να ρωτάμε τον κηπουρό το όνομα του ρυακιού ή του ρεύματος που γονιμοποιεί τον κήπο του.
* * *
Κεφάλαιο Πρώτο.
Περί Ατομικισμού και λίγων ατομικιστών
Κεφάλαιο ΙΙ.
Προετοιμασία για Πρακτικό Ατομικισμό
Κεφάλαιο ΙΙΙ.
Περί Αμοιβαίων Σχέσεων Μεταξύ Ατομικιστών.
Κεφάλαιο ΙV.
Περί Κοινωνίας
Κεφάλαιο V.
Περί Κοινωνικών Σχέσεων
ΚΕΦΑΛΑΙΟ VI.
Περί Θυσίες Ειδώλων.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ VII.
Περί Σχέσεων Μεταξύ Ηθικής και Μεταφυσικής
AIXMH 