Αξίζει μια ευρεία κυκλοφορία μέσα στο οικολογικό κίνημα.
Υπάρχουν αναρίθμητες καταγγελίες στην επιστημονική βιβλιογραφία σχετικά με την αυξανόμενη καταστροφή των δασών. Αλλά δεν είναι μονάχα η ευχαρίστηση που κάθε φυσιολάτρης αισθάνεται για τα δάση που πρέπει να λάβουμε υπόψη. Υπάρχουν επίσης σημαντικά υλικά συμφέροντα, πράγματι τα ζωτικά συμφέροντα της ανθρωπότητας. Με την εξαφάνιση των πλούσιων δασών, οι χώρες που ήταν γνωστές στην αρχαιότητα για τη γονιμότητά τους, οι οποίες ήταν πυκνοκατοικημένες και γνωστές ως σιταποθήκες των μεγάλων πόλεων, έγιναν πετρώδεις εκτάσεις. Η βροχή σπάνια πέφτει εκεί εκτός από τις καταστρεπτικές κατακλυσμιαίες νεροποντές που παρασύρουν τα στρώματα του μαυροχώματος που πρέπει να γονιμοποιήσει η βροχή. Όταν τα δάση των βουνών έχουν καταστραφεί, οι χείμαρροι που τροφοδοτούνται από τις καλοκαιρινές βροχές κατεβάζουν τεράστιες μάζες λίθων και άμμου, που φράζουν τις κοιλάδες των Άλπεων, καθαρίζοντας τα δάση και αφανίζοντας χωριά των οποίων οι κάτοικοι είναι αθώοι, «λόγω του γεγονότος που το προσωπικό συμφέρον και η άγνοια έχουν καταστρέψει το δάσος και τις πηγές στις ορεινές κοιλάδες.»
Οι συγγραφείς επιμένουν εμφατικά στο προσωπικό συμφέρον και την άγνοια στην εύγλωττη περιγραφή αυτής της άθλιας κατάστασης αλλά δεν εξετάζουν τα αίτια της. Πιστεύουν πιθανώς ότι η έμφαση στις συνέπειες είναι αρκετή για να αντικαταστήσει την άγνοια με μια καλύτερη κατανόηση και να επουλώσει τις συνέπειες. Δεν βλέπουν ότι αυτό είναι μονάχα ένα μέρος του φαινομένου, ένα από τα αναρίθμητα παρόμοια αποτελέσματα που ο καπιταλισμός, αυτός ο τρόπος παραγωγής που είναι το υψηλότερο στάδιο στο κυνήγι του κέρδους, έχει στη φύση.
Γιατί η Γαλλία είναι μια χώρα φτωχή σε δάση που πρέπει να εισάγει κάθε χρόνο εκατοντάδες εκατομμύρια φράγκων ξυλείας από το εξωτερικό και να ξοδεύει πολύ περισσότερα στην αποκατάσταση μέσω της αναδάσωσης των καταστροφικών συνεπειών της αποψίλωσης των Άλπεων; Σύμφωνα με το Παλαιό Καθεστώς υπήρχαν πολλά κρατικά δάση. Αλλά η μπουρζουαζία, που πήρε το τιμόνι της Γαλλικής Επανάστασης, είδε σε αυτά μονάχα ένα μέσο ιδιωτικού εμπλουτισμού. Οι κερδοσκόποι καθάρισαν 3 εκατομμύρια εκτάρια για να μετατρέψουν το ξύλο σε χρυσάφι. Δεν σκέφτονται μακροπρόθεσμα, μονάχα το γρήγορο κέρδος.
Για τον καπιταλισμό όλοι οι φυσικοί πόροι δεν είναι παρά χρυσάφι. Όσο γρηγορότερα τους εκμεταλλεύεται, τόσο περισσότερο επιταχύνεται η κυκλοφορία του χρυσού. Η ιδιωτική οικονομία καταλήγει στο κάθε άτομο να προσπαθεί να βγάλει το μεγαλύτερο κέρδος δίχως να σκέφτεται καν για μια στιγμή το γενικό συμφέρον, αυτό της ανθρωπότητας. Ως αποτέλεσμα, κάθε άγριο ζώο που έχει νομισματική αξία και κάθε άγριο φυτό που φέρνει κέρδη είναι αμέσως αντικείμενο του αγώνα για αφαντισμό. Οι ελέφαντες της Αφρικής σχεδόν εξαφανίστηκαν, θύματα συστηματικού κυνηγιού για το ελεφαντόδοντό τους. Παρόμοια για τα καουτσουκόδεντρα, τα οποία είναι θύματα μιας αρπακτικής οικονομίας στην οποία όλοι τους καταστρέφουν μονάχα χωρίς να φυτεύουν καινούρια. Στη Σιβηρία, διαπιστώθηκε ότι τα γουνοφόρα ζώα γίνονται όλο και πιο σπάνια λόγω της έντονης θήρευσης και ότι τα πιο πολύτιμα είδη θα μπορούσαν σύντομα να εξαφανιστούν. Στον Καναδά, τα τεράστια παρθένα δάση έχουν γίνει στάχτη, όχι μονάχα από εποίκους που επιθυμούν να καλλιεργήσουν τη γη, αλλά και από «χρυσοθήρες» που ψάχνουν κοιτάσματα ορυκτών που μετατρέπουν τις ορεινές πλαγιές σε γυμνές πλαγιές έτσι ώστε να έχουν καλύτερη εικόνα του εδάφους. Στη Νέα Γουινέα, μια σφαγή παραδείσιων πτηνών οργανώθηκε για να ικανοποιήσει το ακριβό καπρίτσιο μιας Αμερικανίδας δισεκατομμυριούχου. Η μούρλα της μόδας, χαρακτηριστική ενός καπιταλισμού που σπαταλάει υπεραξία, έχει ήδη οδηγήσει στην εξόντωση σπάνιων ειδών. Τα θαλάσσια πτηνά στην ανατολική ακτή της Αμερικής οφείλουν την επιβίωσή τους μονάχα στην αυστηρή παρέμβαση του κράτους. Τέτοια παραδείγματα θα μπορούσαν να πολλαπλασιαστούν κατά βούληση.
Άντον Πάνεκουκ
Αλλά δεν υπάρχουν φυτά και ζώα για να χρησιμοποιηθούν από τους ανθρώπους για δικούς τους σκοπούς; Εδώ, αφήνουμε εντελώς το ζήτημα της διατήρησης της φύσης όπως θα ήταν δίχως ανθρώπινη παρέμβαση. Γνωρίζουμε ότι ο άνθρωπος είναι κύριος της Γης και ότι μεταμορφώνει εντελώς τη φύση για να καλύψει τις ανάγκες του. Για να ζήσουμε, είμαστε απόλυτα εξαρτημένοι από τις δυνάμεις της φύσης και από τους φυσικούς πόρους· πρέπει να τους χρησιμοποιούμε και να τους καταναλώνουμε. Δεν είναι αυτό το θέμα εδώ, μονάχα ο τρόπος με τον οποίο ο καπιταλισμός τους χρησιμοποιεί.
Μια ορθολογική κοινωνική τάξη θα πρέπει να χρησιμοποιήσει τους διαθέσιμους φυσικούς πόρους με τέτοιο τρόπο ώστε να αντικαθιστά ταυτόχρονα αυτό που καταναλώνεται, έτσι ώστε η κοινωνία να μην φτωχείνει και να γίνει πλουσιότερη. Μια κλειστή οικονομία, η οποία καταναλώνει μέρος του καλαμποκιού της φτωχαίνει ολοένα και περισσότερο και πρέπει αναπόφευκτα να αποτύχει. Αλλά αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο ο καπιταλισμός λειτουργεί. Αυτή είναι μια οικονομία που δεν σκέφτεται μακροπρόθεσμα αλλά ζει μονάχα στο άμεσο παρόν. Στη σημερινή οικονομική τάξη, η φύση δεν εξυπηρετεί την ανθρωπότητα, αλλά το κεφάλαιο. Δεν είναι τα ρούχα, τα τρόφιμα ή οι πολιτιστικές ανάγκες της ανθρωπότητας που διέπουν την παραγωγή, αλλά η όρεξη του κεφαλαίου για κέρδος, για χρυσάφι.
Οι φυσικοί πόροι υφίστανται εκμετάλλευση ως εάν τα αποθέματα να ήταν απεριόριστα και ανεξάντλητα. Οι επιβλαβείς συνέπειες της αποψίλωσης για τη γεωργία και η καταστροφή χρήσιμων ζώων και φυτών εκθέτουν τον πεπερασμένο χαρακτήρα των διαθέσιμων αποθεμάτων και την αποτυχία αυτού του τύπου οικονομίας. Ο Ρούσβελτ αναγνωρίζει αυτήν την αποτυχία όταν θέλει να συγκαλέσει μια διεθνή διάσκεψη για να αναθεωρήσει την κατάσταση των διαθέσιμων φυσικών πόρων και να λάβει μέτρα για να σταματήσει η σπατάλη τους.
Φυσικά το ίδιο το σχέδιο είναι τρίχες. Το κράτος θα μπορούσε να κάνει πολλά για να σταματήσει την ανηλεή εξολόθρευση των σπάνιων ειδών. Αλλά το καπιταλιστικό κράτος είναι τελικά ένας κακός εκπρόσωπος του καλού της ανθρωπότητας. Πρέπει να παγώσει μπροστά στα ουσιώδη συμφέροντα του κεφαλαίου.
Ο καπιταλισμός είναι μια ακέφαλη οικονομία που δεν μπορεί να ρυθμίσει τις πράξεις της μέσω της κατανόησης των συνεπειών του. Αλλά ο καταστροφικός του χαρακτήρας δεν προέρχεται μονάχα από αυτό το ίδιο το γεγονός. Κατά τη διάρκεια των αιώνων οι άνθρωποι εκμεταλλεύτηκαν τη φύση ανόητα, δίχως να σκέφτονται το μέλλον της ανθρωπότητας ως όλον. Αλλά η εξουσία τους ήταν περιορισμένη. Η φύση ήταν τόσο μεγάλη και τόσο ισχυρή ώστε με τα φτωχά τεχνικά του μέσα ο άνθρωπος θα μπορούσε να τη βλάψει μονάχα μερικώς. Ο καπιταλισμός, αντιθέτως, αντικατέστησε τις τοπικές ανάγκες με τις παγκόσμιες ανάγκες, και δημιούργησε σύγχρονες τεχνικές για την εκμετάλλευση της φύσης. Επομένως είναι πλέον ζήτημα τεράστιων μαζών ύλης που υποβάλλονται σε κολοσσιαία μέσα καταστροφής και απομακρύνονται με δυνατά μέσα μεταφοράς. Η κοινωνία υπό τον καπιταλισμό μπορεί να συγκριθεί με ένα γιγαντιαίο βλαμμένο σώμα· ενώ ο καπιταλισμός αναπτύσσει την εξουσία του δίχως όρια, είναι ταυτόχρονα ολοένα και πιο αναίτια καταστροφικό για το περιβάλλον από το οποίο ζει. Μόνο ο σοσιαλισμός, που μπορεί να δώσει αυτή τη σωματική συνείδηση και την λογική δράση, θα αντικαταστήσει ταυτόχρονα την καταστροφή της φύσης από μια ορθολογική οικονομία.
Zeitungskorrespondenz N ° 75, 10 Ιουλίου 1909
Μετάφραση: aixmi.wordpress.com
AIXMH 