Αγγλική μετάφραση του φυλλαδίου του Ερρίκο Μαλατέστα «Vote. What For?» από τη Libertarian League της Νέας Υόρκης από το μακρινό 1959 – αλλά ακόμα επίκαιρο
Τζορτζ: Δεν είναι κι άσχημη αυτή η μπύρα, ε;
Τζακ: Ναι, ωραία είναι, αλλά απαράδεκτη η τιμή!
Τζορτζ: Σοκαριστική – ειδικά αν σκεφτεί κανείς πόσο έκαναν κάποτε τα πράγματα. Επιπλέον, δεν μπορείς να αναρωτηθείς με όλους αυτούς τους φόρους. Θα σου κοστίσει δύο φορές περισσότερο να ζήσεις απ’ οτι παλιά. Ανεβάζουν την τιμή κάποιων πραγμάτων, και μετά σου λένε μπορείς να κάνεις και χωρίς αυτά. Αλλά δεν μπορείς να κάνεις χωρίς ψωμί, φαΐ και ρούχα – πρέπει να πληρώσεις το νοίκι, και έπειτα υπάρχουν οι φόροι σε αυτό και οι φόροι ακίνητης περιουσίας – και στους μισθούς μας επίσης! Τι ζωή! Και είναι δικό μας λάθος! Αν θέλαμε θα μπορούσαμε να αλλάξουμε τα πράγματα. Η εργατική τάξη έχει το γιατρικό στα χέρια της.
Τζακ: Γιατί, ποιό είναι αυτό το γιατρικό;
Τζορτζ: Αρκετά απλό! Έχεις μία ψήφο στα χέρια σου;
Τζακ: Τί σχέση έχει αυτό;
Τζορτζ: Έχεις, ή δεν έχεις;
Τζακ: Έχω δικαίωμα να ψηφίζω – αλλά δεν το κάνω ποτέ.
Τζορτζ: Εδώ είμαστε λοιπόν! Έχεις μια ψήφο, αλλά απλά δεν μπαίνεις στον κόπο να τη χρησιμοποιήσεις, και μετά αναρωτιέσαι γιατί τα πράγματα είναι τόσο χάλια. Παίρνετε αυτό που σας αξίζει, ειλικρινά! Άνθρωποι σαν κι εσάς είναι υπεύθυνοι για όλο το πρόβλημα στον κόσμο!
Τζακ: Εντάξει, εντάξει, χαλάρωσε! Απλά πες μου πού είναι το καλό στο να ψηφίσεις;
Τζορτζ: Είναι προφανές. Ποιός φτιάχνει τους νόμους; Οι βουλευτές. Επιλέξτε καλούς βουλευτές και θα έχετε καλούς νόμους.
Τζακ: Καλούς συμβούλους και καλούς βουλευτές; Τα ακούμε χρόνια αυτά. Αλλά θα έπρεπε να είσαι κουφός, κουτός, και τυφλός για να μην παρατηρήσεις ότι τα ίδια υποχείρια μπαίνουν πάντα εντός. Ω, είναι τόσο υπέροχο να τα ακούς στην προεκλογική περίοδο. Σας χτυπάνε φιλικά στην πλάτη, ρωτάνε για τη γυναίκα και τα παιδιά, φιλάνε τα μωρά, σας υπόσχονται σιδηροδρόμους, γιοφύρια, δουλειές, φτηνό ψωμί, λιγότερους φόρους, υψηλότερους μισθούς, ασφάλεια – απολύτως τα πάντα! Και μόλις μπουν, δεν είναι καλύτεροι από οποιονδήποτε άλλο. Αντίο υποσχέσεις! Η σύζυγος και τα παιδιά μπορεί να πεθαίνουν της πείνας, δεν υπάρχουν περισσότερες ή λιγότερες δουλειές απ’ ό,τι πριν, όλη η πόλη μπορεί να διαλύεται και να μην τους νοιάζει. Έχουν άλλα πράγματα που πρέπει να σκεφτούν από τα προβλήματά σας! Έπειρα, λίγα χρόνια αργότερα ξαναρχίζουν τον ντόρο. Δεν έχει σημασία το χρώμα του κόμματος: είναι όλοι τους ίδιοι. Μόλις εκλεγούν, ξεχνούν τα πάντα για εσάς. Βρίσκονται στους συλλόγους τους και τα δείπνα τους, και δεν τους απασχολεί καν να έρθουν σε επαφή μαζί σας μέχρι τις επόμενες εκλογές.
Τζορτζ: Σωστά! Αλλά γιατί να ψηφίσεις τους πλούσιους; Δεν ξέρεις ότι οι πλούσιοι ζουν απ’ τη δουλειά των μαζών; Πώς λοιπόν περιμένεις να νοιάζονται για τις μάζες; Το μόνο που νοιάζονται είναι να πάρουν όσα περισσότερα μπορούν απ’ το μέσο άνθρωπο.
Τζακ: Τώρα μιλάμε σωστά! Αλλά δεν είναι μόνο οι πλούσιοι. Υπάρχει και ο άλλος τύπος πολιτικού, αυτός που θέλει να εκλεγεί για να γίνει πλούσιος.
Τζορτζ: Αυτό είναι αλήθεια. Επομένως μην τους ψηφίσουμε. Ας ψηφίσουμε εργάτες, έμπειρους φίλους μας, όπως θα έλεγες, και τότε δεν θα ξεγελαστούμε.
Τζακ: Ω, έχουμε μερικούς από τους «έμπειρους φίλους» σας τώρα, και δεν διαφέρουν καθόλου από τους διακηρυγμένους εχθρούς μας! Εν πάση περιπτώσει, τι εννοείς, «ας εκλέξουμε – ας εκλέξουμε». Ωσάν να – εσύ και εγώ – μπορούσαμε να κάναμε ό,τι θα θέλαμε!
Τζορτζ: Μα δεν είμαστε μόνο εμείς οι δύο. Εάν ο καθένας από εμάς προσπαθούσε να πείσει άλλους ανθρώπους και αυτοί θα έκαναν το ίδιο, η εργασία θα είχε την πλειοψηφία, και θα μπορούσαμε να εκλέγουμε όποιον μας άρεσε. Και τότε θα μπορούσαμε να σχηματίσουμε μια κυβέρνηση των εργατών, και μετά…
Τζακ: Και μετά παράδεισος – εννοώ γι’ αυτούς που θα ήταν στη Βουλή! Βλέπεις τα πράγματα πολυ απλά! Αυτοί που είναι επικεφαλής κατέχουν πάντοτε την πλειοψηφία. Οι πλούσιοι βρίσκονται πάντα στην εξουσία. Φανταστείτε απλά ένα φτωχό εργάτη, ίσως με μια άρρωστη γυναίκα και τέσσερα πεινασμένα παιδιά, και του λέτε να κινδυνεύσει να χάσει τη δουλειά του και να πεταχτεί έξω από το σπίτι του να πεθάνει της πείνας. απλά για να δώσει την ψήφο του σε έναν υποψήφιο που δεν αρέσει στον αφέντη του. Απλά προσπαθήστε να πείσετε τους φτωχοδιάβολους που μπορούν να τους πετάξει έξω απ’ τη δουλειά το αφεντικό τους όποτε του κάνει κέφι. Δεν είναι ποτέ ελεύθεροι. εάν θέλουν να είναι ελεύθεροι, δεν θέλουν να χάνουν το χρόνο τους ψηφίζοντας – απλά παίρνουν αυτό που χρειάζονται.
Τζορτζ: Αν δεν το κάναμε αυτό, κανένας δεν θα ψήφιζε. Δεν θα μπορούσαμε να πάμε στους εργάτες και να τους ζητάμε να ψηφίσουν το κόμμα μας, και να λέμε ταυτόχρονα ότι οι ψήφοι τους ήταν άχρηστοι.
Τζακ: Αυτό ακριβώς! Και πάνω απ’ όλα θα πρέπει να κάνετε προεκλογικές υποσχέσεις που ξέρετε ότι δεν μπορείτε να τηρήσετε. Και έπειτα πρέπει να αντικαταστήσετε την Κυβέρνηση, και να αναμιχθείτε με τους εύπορους, και όλους τους υπόλοιπους. Μόλις εκλεγούν οι άνθρωποί σας πρέπει να κάνουν τεμενάδες στους ανθρώπους που παραδέχεστε ότι είναι αντίπαλοι των εργατών. Τότε γιατί στο διάολο να μιλάμε για προπαγάνδα όταν το πρώτο πράγμα που κάνετε είναι να εξουδετερώνετε την προπαγάνδα;
Τζορτζ: Αλλά πρέπει να παραδεχτείτε, είναι πλεονέκτημα να έχουμε δικούς μας ανθρώπους με φωνή στις υποθέσεις.
Τζακ: Πλεονέκτημα για τους ίδιους. Και μπορεί για μερικούς από τους φίλους τους! Αλλά για τη μάζα του λαού; Για πείτε το στους ναυτικούς! Βλέπετε τι γίνεται μόλις εκλεγούν οι βουλετές. Οι Σοσιαλιστές γίνονται δεκτοί από τους Τόρης (Συντηρητικούς)· γίνονται Ανεξάρτητοι και οπορτουνιστές.
Είναι αυτές οι αλεπούδες που εξαπατούν όλους τους οπαδούς τους – χειρότερα ακόμα και από την εκκλησία. Μόλις κερδίσουν οι σοσιαλιστές, που ενδεχομένως να είχαν διωχθεί ως εγκληματίες όταν ήταν εκτός γραφείων (όπως ο Ράμσεϊ Μακντόναλντ) τους εκτιμούν και τους υπολογίζουν οι πλούσιοι, και σφίγγουν τα χέρια με τη βασιλική οικογένεια. Όταν διαφωνούν με την κυβέρνηση, γίνεται πάντα με το γάντι – γνωρίζουν ότι είναι όλοι φιλαράκια. Όλοι μαζί κάθονται ψωνισμένα στο χώρο καπνιστών οι καλύτεροι φίλοι – δεν μπορείτε να φανταστείτε να γίνονται και πολύ σκληροί ακόμα και στην αίθουσα συνεδριάσεων – και απέχει πολύ απ’ το να τους βλέπετε να τους χτυπάει η αστυνομία όπως γινόταν παλιά.
Τζορτζ: Ω, είσαι πολύ αυστηρός. Οι άνθρωποι είναι απλά άνθρωποι, και πρέπει να ανεχτούμε κάποιες αδυναμίες. Αλλά αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να επιλέξουμε τους καλύτερους, όχι πάντα τους ίδιους.
Τζακ: Μ’ αυτόν το ρυθμό θα είστε απατεώνες ολκής, αν συνεχίζετε να αλλάζετε τους υποψηφίους! Δεν έχουμε αρκετούς προδότες; Όλοι όσοι περνάνε από το μύλο γίνονται αλεύρι! Μόλις στείλετε κάποιον στο γραφείο γίνεται προδότης. Αναμιγνύεται με τους πλούσιους, και θέλει να συναγωνίζεται μαζί τους. Είμαι πρόθυμος να παραδεχτώ ότι ένας άνθρωπος είναι ένας γνήσιος σοσιαλιστής όταν θυσιάζει το χρόνο και την ενέργειά του, τα χρήματά του και τις ικανότητές του, εκτίθεται σε φυλάκιση και θυματοποίηση, μόνο και μόνο για την καταπολέμηση της διαφθοράς και του καπιταλισμού. Αλλά αυτοί οι βουλευτές σας είναι στα λόγια σοσιαλιστές, επαμφοτερίζουν, όπως και αυτοί που λένε ότι είναι Χριστιανοί, που κηρύττουν αγάπη καλοσύνη και είναι οι χειρότεροι απατεώνες του συναφιού!
Τζορτζ: Υπερβάλλεις τώρα. Ανάμεσα στους σοσιαλιστές ηγέτες που βρίζεις, υπάρχουν άνθρωποι που ξέραν τι θα πει να πεινάς, που εργάστηκαν και υπέφεραν για την υπόθεση, που έχουν δώσει τις εξετάσεις…
Τζακ: Τί λες τώρα! Ακόμα και ο Χίτλερ γνώριζε από πείνα, και εργάστηκε για την υπόθεσή του – θα πρέπει λοιπόν να τον σεβόμαστε τώρα που έχει γίνει το απόβρασμα της χαμηλότερης τάξης; Γιατί, κάθε πόρνη ήταν κάποτε παρθένα!
Είναι αυτός ο σεβασμός απέναντι στους ηγέτες που κατέστρεψε το σοσιαλισμό. Ο σοσιαλισμός θα έπρεπε να ήταν η ελπίδα του λαού, και οι ηγέτες σας τον έκαναν κατάρα, μόλις φέρατε τους Εργάτες στην Κυβέρνηση. Αποκαλείτε αυτό το πράγμα προπαγάνδα;
Τζορτζ: Παρόλα αυτά, αν δεν είσαι ικανοποιημένος με ορισμένους ηγέτες, μπορείς να απαλλαγείτε απ’ αυτούς. Οι ψηφοφόροι μπορούν να επιλέξουν ποιος τους αρέσει.
Τζακ: Μπορούν; Ποιά επιλογή έχει κανείς; Μπορείτε να ψηφίσετε τον Τσιριμπίμ και αν δεν σας αρέσει μπορείτε να ψηφίσετε τον Τσιριμπόμ! Αντί να ρίχνεις στάχτη στα μάτια του κόσμου σχετικά με αυτήν την εκλογική μπίζνα, θα έπρεπε να γκρεμίσεις την εμπιστοσύνη τους σε ολόκληρη την εκλογική οργάνωση, είτε για το Κοινοβούλιο είτε για τα συμβούλια.
Οι πιο σημαντικές αιτίες της δυστυχίας είναι πρώτον, η ιδιωτική ιδιοκτησία, η οποία εμποδίζει τον άνθρωπο να εργάζεται εκτός αν υποταχθεί σε αυτούς που κατέχουν τη γη και τα εργαλεία, και δεχτεί τους όρους τους: και δεύτερον, η Κυβέρνηση, η οποία προστατεύει τους εκμεταλλευτές και συμμετέχει στην εκμετάλλευση.
Τζορτζ: Φυσικά, πρέπει να πείσεις τους ανθρώπους πως τα συμφέροντά τους βρίσκονται στο να ψηφίζουν το δικό τους υποψήφιο προκειμένου να αψηφήσουν τους αφέντες τους. Πρέπει να οργανωθούμε για να αποτρέψουμε τον εκμεταλλευτή απ’ το να συντρίψει τις λαϊκές ελευθερίες…
Τζακ: Για να ψηφίσεις τον κ. Τζόουνς ή τον κ. Μπράουν; Φυσικά, πρέπει να οργανωθούμε, αλλά όχι απλά για να προσθέσουμε ένα ακόμη μέλος στη Βουλή. Θέλουμε να οργανωθούμε για να πείσουμε τους ανθρώπους πως έχουμε ληστευτεί απ’ όλα τα καλά του κόσμου· πως έχουμε το δικαίωμα να πάρουμε όλα αυτά που εμείς παράγουμε, και μπορούμε να το κάνουμε αυτό χωρίς να παίρνουμε εντολές από κανέναν.
Τζορτζ: Ναι, αλλά πάντα πρέπει να έχετε κάποιον υπεύθυνο, για να οργανωθούν τα πράγματα σε τάξη.
Τζακ: Καθόλου!
Το εξώφυλλο της Τρίτης Έκδοσης του φυλλαδίου, Μάρτιος 1959
Τζορτζ: Μα οι άνθρωποι είναι πολύ αδαείς για να τρέξουν οι ίδιοι τις υποθέσεις της ζωής.
Τζακ: Αδαείς! Αν δεν ήταν αδαείς θα έβλεπαν γρήγορα μέσω αυτών των ανθρώπων ποιος θέλει να τρέξει όλα τα ζητήματα της ζωής τους αντί γι’ αυτούς! Εάν τους αφήνατε μόνους τους, και δεν τους παραπλανούσατε, να είσαστε σίγουροι ότι οι άνθρωποι θα διαχειρίζονταν τις υποθέσεις τους πολύ καλύτερα απ’ αυτούς τους απατεώνες, που λένε πως θέλουν να μας κυβερνήσουν για δικό μας καλό, και στη συνέχεια μας αντιμετωπίζουν σα βόδια. Εκτός αυτού – λέτε ότι οι άνθρωποι είναι πολύ αδαείς για να είναι ελεύθεροι. Αλλά θεωρείτε ότι είναι αρκετά εφυείς για να εκλέξουν βουλευτές – και αν ψηφίσουν τους δικούς σας υποψηφίους λέτε ότι είναι γεμάτοι σοφία!
Δεν είναι πιο εύκολο να κοιτάτε τη δουλειά σας απ’ το να βάζετε κάποιον άλλον να το κάνει για εσάς; Αν οι βουλευτές ήθελαν να υπερασπιστούν τα συμφέροντά μας, θα ρωτούσαν τι θέλαμε, και πώς το θέλαμε, και δεν θα μας ζητούσαν να τους δίνουμε το δικαίωμα να ενεργούν όπως τους αρέσει – και να μας προδίδουν όποτε τους καπνίσει.
Τζορτζ: Επιπλέον, οι άνθρωποι δεν μπορούν να κάνουν τα πάντα από μόνοι τους. Πρέπει να υπάρχει κάποιος που να φροντίζει το δημόσιο συμφέρον και να κάνει πολιτική.
Τζακ: Τί εννοείτε, «πολιτική»; Αν εννοείτε την τέχνη της αποβλάκωσης, μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι δεν μας πειράζει να κάνουμε χωρίς αυτήν. Εάν εννοείτε το γενικό συμφέρον και την ευημερία ολονών – μπορούμε να το φροντίσουμε αυτό από μόνοι μας. Όλοι γνωρίζουμε πώς να φάμε και να πιούμε και να διασκεδάσουμε. Ο υποδηπατοποιός φτιάχνει τα παπούτσια και οι οικοδόμοι το σπίτι· αλλά κανείς δεν σκέφτηκε ποτέ να δώσει στους υποδηματοποιούς και τους οικοδόμους το δικαίωμα να μας διατάζουν και να μας κάνουν να πεθαίνουμε της πείνας!
Αυτοί οι άνθρωποι που θέλουνε να μπούνε στη Βουλή για χάρη της δημόσιας ευημερίας – τί κάνουν για τους ανθρώπους; Πότε ήταν οι Σοσιαλιστές βουλευτές και δημοτικοί σύμβουλοι καλύτεροι από οποιονδήποτε άλλο; Όχι, είναι όλοι ίδια φάρα!
Τζορτζ: Επιτίθεστε και στους σοσιαλιστές! Ξεχνάτε ότι είναι τόσο λίγοι σε αριθμό. Πρέπει να έχουν την πλειοψηφία. Και εκτός αυτού, τα χέρια τους είναι κουρασμένα.
Τζακ: Τότε γιατί δέχονται γραφεία όταν τα χέρια τους είναι δεμένα; Υπάρχει μόνο ένας λόγος – θέλουν να φροντίζουν τα δικά τους συμφέροντα!
Τζορτζ: Είσαι αναρχικός, φυσικά.
Τζακ: Ναι, είμαι. Και λοιπόν;
Τζορτζ: Λοιπόν, ο αναρχισμός μού φαίνεται πολύ προχωρημένος. Είμαι σοσιαλιστής. Έχεις δίκιο σε πολλά πράγματα, αλλά αν ήξερα ότι ήσουν αναρχικός απ’ την αρχή, δεν θα σου έλεγα ότι θα μπορούσαμε να έχουμε καλύτερες συνθήκες μέσω του Κοινοβουλίου, διότι γνωρίζω ότι εφόσον υπάρχουν φτωχοί, οι νόμοι θα γίνονται απ’ τους πλούσιους, και πάντοτε προς όφελός τους.
Τζακ: Ω, βλέπω – γνωρίζεις ότι η καλυτέρευση δεν θα έρθει από το Κοινοβούλιο, αλλά εξακολουθείς να λες στους ανθρώπους να ψηφίζουν. Όταν ξέρεις ότι είμαι αναρχικός, ξέρεις ότι δεν θα πιστέψω το παραμύθι ότι ψηφίζοντας έρχεται η πρόοδος, έτσι παραδέχεσαι ότι γνωρίζεις ότι κάνοντας τους ανθρώπους να ψηφίσουν ορισμένους υποψηφίους δεν θα φέρετε ποτέ αυτό που τους υπόσχεστε. Ξέρω ότι δεν πληρώνεσαι για να λες ψέμματα και να εξαπατάς τις μάζες – τι σε κάνει τότε να το κάνετε αυτό;
Τζορτζ: Όχι, όχι! Ώπα! Όταν λέω στους ανθρώπους να δίνουν τις ψήφους τους, είναι χάριν της προπαγάνδας. Δεν βλέπεις πόσο καλό είναι να έχουμε μερικούς απ’ τους δικούς μας ανθρώπους στη Βουλή; Μπορούν να κάνουν προπαγάνδα καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον – μπορούν να λένε πράγματα για τα οποία θα κατεβαίναμε στις εκλογές, και όταν μιλάνε όλες οι εφημερίδες τα γράφουν.
Τζακ: Ω, είναι λόγω προπαγάνδα λοιπόν. Κάποια προπαγάνδα! Ακούστε: Πρώτα λες στους ανθρώπους να ελπίζουν και να περιμένουν τα πάντα απ’ το Κοινοβούλιο, πως η επανάσταση δεν είναι αναγκαία, πως το μόνο που έχουν να κάνουν οι εργάτες είναι να ρίξουν ένα κομμάτι χαρτί σ’ ένα κουτί και έπειτα θα κάνετε τα υπόλοιπα. Έπειτα παραδέχεσαι πως αυτό δεν θα πετύχει στην πραγματικότητα κάτι, είναι μόνο λόγω προπαγάνδας. Δεν είναι αυτή η προπαγάνδα ακριβώς αντίθετη με τις δικές σου ιδέες;
Οι πλούσιοι θα υπερασπίζονται πάντα τους δύο αυτούς θεσμούς απεγνωσμένα, ανεξάρτητα απ’ το κόστος. Η πονηριά και τα ψέματα πάντοτε χρησιμοποιήθηκαν – και δεν σταματούν μπροστά στη φυλακή, την αγχόνη και τα πολυβόλα! Οι εκλογές δεν κάνουν τίποτε απέναντι σε αυτά. Δεν θέλουμε να αλλάξουμε απλά άρχοντες, αλλά μια ολοκληρωτική επανάσταση, μια οριστική ρήξη με το παρελθόν. Πρέπει να έχουμε μια αυθεντική κοινότητα. όπου ο καθένας να είναι σίγουρος για το φαΐ του, το ρουχισμό και το κεραμίδι πάνω απ’ το κεφάλι του. Οι γαιοκτήμονες πρέπει να εκδιωχθούν απ’ τους αγρεργάτες, έτσι ώστε να μπορούν να οργώσουν τη γη για τον εαυτό τους και όλους τους άλλους. Οι εργάτες πρέπει να πετάξουν έξω τα αφεντικά τους και να οργανώσουν την παραγωγή για το κοινό καλό. Πρέπει να συγκεντρωθούν και να αρνηθούν να ανεχθούν οποιαδήποτε κυβέρνηση. Πρέπει να γίνει συμφωνία σε κάθε περιοχή μεταξύ όλων των ατόμων που δουλεύουν στην ίδια θέση εργασίας. Οι εργάτες πρέπει να διαχειρίζονται τους τόπους εργασίας και κάθε περιοχή πρέπει να συνδέεται με έναν κοινό δεσμό βιομηχανικής ενότητας – και σίγουρα θα επιτύχει όταν τα συμφέροντα όλων εξαρτώνται απ’ αυτό. Δεν θα ανταγωνιζόμαστε πλέον μεταξύ μας ή θα ανεχτούμε πολέμους μεταξύ εργατών από διαφορετικά έθνη. Ο πόλεμος και ο ανταγωνισμός θα εξαφανιστούν. Τα μηχανήματα δεν θα αποξενώνουν τους ανθρώπους από την εργασία τους, αλλά θα βοηθούν την εργασία, θα την κάνουν πιο ευχάριστη και παραγωγική και λιγότερο κουραστική.
Δεν θα υπάρχει πλέον ανεκμετάλλευτη γη, δεν θα παράγουμε μόνο το ένα δέκατο από αυτό που χρειαζόμαστε, όπως κάνουμε τώρα. Αντίθετα, θα χρησιμοποιήσουμε όλες τις γνωστές μεθόδους για να αυξήσουμε την ποσότητα των τροφίμων, και την ποιότητα των προϊόντων. Το σύνολο της κοινωνίας θα είναι μια ένωση παραγωγών και καταναλωτών.
Τζορτζ: Όλα αυτά είναι πολύ καλά, αλλά είναι πολύ δύσκολο να επιτευχθούν. Το ιδανικό σου είναι υπέροχο, αλλά υπάρχει ένα μειονέκτημα: πώς θα το κάνεις πράξη; Συμφωνώ ότι η επανάσταση είναι η μόνη σωτηρία, ό,τι και αν κάνουμε, αλλά καθώς είναι αδύνατο τώρα πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε – να συμμετέχουμε σε προεκλογικές εκστρατείες. Πρόκειται για προπαγάνδα εν τέλει.
Τζακ: Έχεις το θράσσος να το αποκαλείς αυτό προπαγάνδα; Δεν έχεις συνειδητοποιήσει που οδηγεί η προπαγάνδα σου; Έχεις εγκαταλείψει το σοσιαλιστικό σου πρόγραμμα, εντάχθηκες στις τάξεις των χειρότερων εκμεταλλευτών των εργατών, τσοντάρεις τους πολιτικούς απατεώνες που κάνουν θόρυβο για να κερδίσουν εξουσία! Φέρνεις προβλήματα μέσα στις σοσιαλιστικές τάξεις, και το αρχηγείο σου καταπολεμά τα δικά του απλά μέλη ενώ συγχωνεύεται με τους Συντηρητικούς. Ξεχάσατε τα πάντα για την επανάσταση – σας νοιάζει μόνο να εκλέξετε τον Τζόουνς και τον Μπράουν και όταν μιλάτε για αλλαγή, δεν έχετε καμία πρόθεση να κάνετε κάτι δραστικό. Ω, ο δρόμος προς το Γουέστμινστερ δεν οδηγεί στην κοινωνική επανάσταση! Το μόνο που έχετε κάνει με την προπαγάνδα σας είναι να προσελκύσετε μερικούς ανθρώπους που θα μπορούσαν να ήταν αξιοπρεπείς σοσιαλιστές να πάνε στο Βουλή και να μετατραπούν σε βουλευτές. Δημιουργήσατε την κοινοβουλευτική ψευδαίσθηση που κρύβει κάθε θέα επανάστασης. Έχετε υποτιμήσει το σοσιαλισμό, καθώς όλοι κοιτάζουν το σοσιαλιστικό κόμμα ως μέρος της κυβέρνησης που υποπτεύονται και απεχθάνονται. Είναι ο τερματισμός όλων που θέλουν να κερδίσουν εξουσία.
Τζορτζ: Λοιπόν, τι θέλετε να κάνουμε; Γιατί δεν μπαίνετε μέσα και να μας βοηθήσετε, αντί να μένετε απ’ έξω και να κριτικάρετε;
Τζακ: Τώρα δεν έχω μιλήσει για αυτό που κάνουμε οι αναρχικοί. Αλλά θα σου πω αυτό· ότι εσείς οι σοσιαλιστές είστε ένα από τα μεγάλα μας εμπόδια. Οι δραστηριότητές μας έχουν παραλύσει για χρόνια εξαιτίας της προπαγάνδας σας περί κοινοβουλευτισμού, και εσείς παραπλανάτε τους εργάτες να εμπιστεύονται αυτούς που τους έχουν προδώσει. Πρέπει να χάνουμε χρόνο για να εξουδετερώνουμε την προπαγάνδα σας, όταν θα μπορούσαμε να προχωράμε προς την κοινωνική επαναστατική αλλαγή. Ελπίζω ότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι να απογοητεύονται εμπιστευόμενοι το κόμμα σας! Μόνο έτσι θα έχουμε ένα επαναστατικό αίσθημα.
Τζορτζ: Λοιπόν, βιαστείτε και κάντε την επανάστασή σας! Και μπορείτε να είστε σίγουροι ότι η μάζα του λαού μας θα είναι στο πλευρό σας αν γίνει ποτέ επανάσταση, τα απλά μέλη, ούτως ή άλλως.
Τζακ: Ω, μάλιστα – «κάντε την επανάσταση και θα ενταχθούμε μαζί σας.» Αν πιστεύετε στην επανάσταση, γιατί να μην μας βοηθήσετε να την κάνουμε;
Τζορτζ: Για να σας πω την αλήθεια, αν πίστευα ότι η επανάσταση ήταν με κάποιο τρόπο εφικτή τώρα, δεν θα με πείραζε να σε αλλάξω. Παραδέχομαι ότι αυτή η εκλογική δουλειά με αρρωσταίνει, και θα ήθελα να στείλω μερικούς από τους ηγέτες μας στο διάολο, αλλά ειλικρινά δεν μπορώ να δω πού θα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι για την επανάσταση σήμερα.
Τζακ: Το μόνο που θέλεις να γνωρίζεις είναι αυτό που θέλεις, και βάζεις ενέργεια σε αυτό, και σύντομα θα βρεις τι θα μπορούσε να γίνει! Πρώτα απ’ όλα πρέπει να προπαγανδήσουμε τον πραγματικό σοσιαλισμό, και αντί να λέμε ιστορίες περί εμπιστοσύνης στους πολιτικούς, και να ψηφίζουμε, να κάνουμε τους ανθρώπους να περιφρονήσουν την κοινοβουλευτική κομπίνα, και ολόκληρη την πολιτική μηχανή. Ας αφήσουμε τους πλούσιους να εκλέγονται μόνοι τους – ενώ ολόκληρο το κοινό τους περιφρονεί. Όταν οι εργάτες χάνουν την πίστη στην απατεωνιά που λέγεται κάλπη, θα δουν την αναγκαιότητα για την κοινωνική επανάσταση.
Ας πάμε στις εκλογικές συναντήσεις, αν θέλετε, και να αποκαλύψουμε τα ψέματα και τις προθέσεις των διαφόρων υποψηφίων. Ας κάνουμε προπαγάνδα, όχι ανάμεσα στους πλούσιους του Γουέστμινστερ, αλλά ανάμεσα στις εργατικές οργανώσεις και τα εργοστάσια, και να δημιουργήσουμε νέες ομάδες, και να εξηγήσουμε σε όλους πώς μπορούν οι εργάτες να απελευθερωθούν. Ας πάρουμε ενεργό ρόλο στις απεργίες και δημιουργήσουμε ένα χάσμα μεταξύ των μισθωτών σκλάβων και των αφεντικών! Ας είμαστε επί τόπου όποτε υπάρχει ένας αγώνας μεταξύ των ανθρώπων και των κυβερνώντων τους, και να δώσουμε στο κίνημα του αγώνα συνείδηση. Ας βρεθούμε ανάμεσα στις μάζες που υποφέρουν από αδικία, καταναγκαστική πειθαρχία, απολύσεις, ανεξάρτητα από το πού βρίσκονται, και να δημιουργήσουμε ένα κίνημα που θα αγωνίζεται εναντίον της άρχουσας τάξης.
Μόλις το κίνημα γίνει, οι ιδέες έρχονται από μόνες τους. Ας είμαστε πάντα εν μέσω των μαζών, και ας τους κάνουμε να καταλάβουνε τι θα έπρεπε να αναζητούν. Και οι ίδιοι πρέπει να αγωνιστούν για την ελευθερία: δεν μπορεί να έρθει από μόνη της, και πρέπει να είμαστε εν μέσω αυτών. Και ενώ κάνουμε όλα αυτά, ας προσεγγίσουμε τους ανθρώπους που αισθάνονται όπως κι εμείς, και που σιγά-σιγά αρχίζουν να καταλαβαίνουν και να αποδέχονται τις ιδέες μας – με αυτές πρέπει να ενώσουμε, και να προετοιμάσουμε τα στοιχεία για γενική και αποφασιστική δράση, για τη χειραφέτηση των εργατικών τάξεων.
Τζορτζ: Ας δώσουμε τα χέρια γι’ αυτό: Στο διάολο οι εκλογές τους! Θέλω να μάθω περισσότερα για τον αναρχισμό!
Μετάφραση: Αιχμή
Ακολουθήστε την ΑΙΧΜΗ στο twitter: https://twitter.com/aixmi_kd
AIXMH 