Ο Γάλλος αναρχο-ατομικιστής Χαν Ράινερ μιλάει για το άτομο σε ένα απόσπασμα του 1919.
Ένα άτομο είναι ένα σύνθετο, απροσδιόριστο αντικείμενο. Και έτσι μόνο το άτομο έχει κάτι που μπορεί χωρίς ψευδολογία να ονομάζεται ύπαρξις. Όπως ήδη γνώριζαν οι Κυνικοί φιλόσοφοι, τίποτε το πραγματικό, τίποτε το απτό δεν είναι προσδιορίσιμο.
Οι ανάγκες της σκέψης, του λόγου, της επιστήμης και της δράσης μας αναγκάζουν να δρούμε ωσάν να υπάρχει το προσδιορίσιμο. Ας συναινέσουμε σε αυτό, ενώ εν τω μεταξύ χαμογελάμε στο αναπόφευκτο.
Αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι καμία λέξη δεν μπορεί να μας δώσει την ουσία ενός όντος, ούτε καν τη δικιά μου ουσία, και ότι καμία σκέψη, όσο κι αν η καλή προαίρεση και η συμπάθεια μπορεί να τη ζωοποιεί, δεν θα διεισδύσει ποτέ στην ουσία μιας άλλης. Οι πιο όμορφες, ισχυρότερες, πιο διεισδυτικές μας αλήθειες δεν είναι παρά ευτελή ψέματα.
Όσο περισσότερο προσπαθώ να αδράξω το απτό, τόσο πιο πολύ οι φόρμουλές μου γίνονται περίπλοκες και διστακτικές, τότε τόσο πιο πολύ ενοχλούμαι που δεν είμαι σε θέση να τις κάνω ευέλικτες και ευκίνητες. Κάθε φορά που προφέρω απόλυτα λόγια ξέρω ότι μιλάω αφηρημένα και ότι μιλάω στο κενό.
Μετάφραση: Αιχμή
AIXMH 