Καν’ το όπως… οι Αρχαίοι Έλληνες!

Ένα απ’ τα top 10 των αρχαίων ρητών που πρέπει να γνωρίζει ένας ελληνοπρεπής Έλλην, μετά τα «Μολών λαβέ», «Ή ταν ή επί τας» κ.ο.κ. είναι και το «Πας μη Έλλην βάρβαρος».

Ξυπνήσανε λοιπόν τώρα τελευταία ο αμόρφωτος σωρός των φασιστοπατριωτών ή μάλλον οι επίδοξοι θεωρητικοί στυλοβάτες τους στην προσπάθειά τους να δώσουν αξιόπιστο και ελληνοπρεπές υπόβαθρο στα πιστεύω τους και επιχείρησαν να στηρίξουν την αξιοπιστία αυτού του ρητού γυρνώντας πίσω στις ρίζες (sic!) (γιατί τώρα οι ρίζες των Ελλήνων σταματάνε στον 4ο αι. π.Χ. και δεν περιλαμβάνουν τον 19ο μΧ. αι. με τον Παπαδιαμάντη πχ. ή τον 20ο με τον Σεφέρη… πάντα το είχαμε απορία!)

Τί συναντάμε λοιπόν στα επιχειρήματά τους σχετικά με το διαχωρισμό Ελλήνων-βαρβάρων;

Όπου και να πάτε στο διαδίκτυο θα συναντήσετε ένα ή κάποια ή όλα αυτά απ’ τα παρακάτω 13 επιχειρήματα.

Πάμε να τα δούμε ένα-ένα:

1)Πρώτον, την wiki.

Χρησιμοποιούν τις αναφορές στη wiki για την λέξη ‘βάρβαρος’.

Καταρχήν, η wiki είναι το πλέον αμφιλεγόμενο μέσο για να αναζητήσει ένας σοβαρός μελετητής πράγματα (ακριβώς επειδή μπορεί να γράψει σ’ αυτήν ο οποιοσδήποτε) και στο συγκεκριμένο θέμα για τη λέξη ‘βάρβαρος’, αναπαράγει τα γνωστά παραμύθια με το «μπαρ-μπαρ».
Άρα την wiki να την προτάσσουν ως αξιόπιστη πηγή για τις παπαριές που λένε στις μαζώξεις τους.

Η λέξη ‘βάρβαρος’ δεν είχε την ίδια σημασία που έχει για μας τώρα.
Τότε η σημασία της γύριζε γύρω από το θέμα της γλώσσας δηλ. αυτός που δεν μιλούσε την Ελληνική γλώσσα(δες τη λέξη ‘βαρβαρίζειν’ ή τη λέξη «βαρβαρόφωνος» στην Ηλιάδα(2.867), Ρωμ. 1:14, 1 Κορ. 14:11, Oxford English Dictionary).
Άρα καταλαβαίνουμε ότι δεν ήταν φυλετικό το ζήτημα, όπως θα θέλαν τα χρυσαβγιτάκια (πού έχουμε καταντήσει: να βάζουμε ως συνομιλητές σχετικά με την αρχαία ελλην. γραμματεία.. ποιούς? τους χρυσαβγίτες!!!!!! Μ’ αυτό κι αν δεν υποτιμούμαστε!).
Γιατί επιπλέον δεν ήταν τόσο ελλονοκεντρική όσο θα θέλαν.
Τη λέξη ‘βάρβαρος’ την χρησιμοποιούσαν οι Αθηναίοι για να χλευάζουν άλλες ελληνικές φυλές και κράτη (πχ Ηπειρώτες, Ηλειους, Μακεδόνες και Αιολους ομιλητές) με έναν υποτιμητικό και πολιτικών κινήτρων τρόπο (Liddell & Scott).

2) Ένας προσφιλής τους αρχαίος Έλληνας είναι ο Ισοκράτης. (προσφιλής τους στην κακοποίηση μάλλον!)

Τον έχουν κακοποιήσει μια φορά (δες εδώ), αλλά δεν λένε να τον αφήσουν ήσυχο!

Ισχυρίζονται ότι θεμελιώδης πολιτική αρχή του Ισοκράτους (sic!) ήταν ότι πρέπει να πολεμούμε τους βαρβάρους και να ευεργετούμε τους Έλληνες.
Ο ίδιος ρήτορας επαινεί λένε ως προτέρημα του κράτους των Αθηνών το γεγονός ότι ο πληθυσμός του δεν ήταν ανάμικτος εκ πολλών εθνών και ότι προτρέπει τον Φίλιππο να κυριεύσει τους βαρβάρους του Βορρά, που εκ φύσεως είναι δουλικά γένη, ενώ ο Αριστοτέλης λέει πως οι Έλληνες είναι πλασμένοι να άρχουν και οι Ασιάτες να άρχονται.

Ο Ισοκράτης καταρχήν δεν ήταν ελληνοκεντρικός αλλά αθηνοκεντρικός (1 το κρατούμενο)
Έλεγε κάτι, που θα «άρεσε» πολύ στα χρυσαβγιτάκια, ότι δεν είναι αρκετό για να είναι κανείς Έλληνας να είναι από Ελληνικό αίμα. Χρειάζεται να έχει σωστή Ελληνική παιδεία επίσης (που γι’ αυτόν τότε ήταν η Αθηναϊκή) (Πανηγυρικός 50)
2ον. Το «εκ φύσεως είναι δουλικά γένη» δεν υπάρχει στον Ισοκράτη αλλά στον Αριστοτέλη.
Ο Ισοκράτης απλά ήθελε να κάνει έκκληση για να ενώσει όλους τους Έλληνες υπό την ηγεμονία της Αθήνας (της οποίας ο πολιτισμός υπονοείται κάτω από τις λέξεις «κοινό πολιτισμό μας»), σε μια σταυροφορία εναντίον των Περσών αντί της συνήθειάς τους να πολεμούν μεταξύ τους.

δηλ. ο Ισοκράτης αναφέρεται στον Αθηναϊκό και ΟΧΙ στον Ελληνικό πολιτισμό γενικά, όταν το λέει αυτό στον Φίλιππο.

3) Σχετικά με τον Αριστοτέλη….έπιασε εκεί μια φράση του ο κάθε άσχετος φασιστομπλόγκερ και την έχει κάνει σημαία.

Ο Αριστοτέλης λέει ότι οι βάρβαροι είναι δούλοι εκ φύσεως, αλλά ποιούς θεωρούσε βάρβαρους είναι το θέμα??
Σαφώς βέβαια δεν ισχύει ότι οι Ασιάτες είναι οι βάρβαροι που είναι πλασμένοι να άρχονται, να είναι δούλοι.
Αυτά είναι γι’ αυτούς που ασχολούνται επιδερμικά με την αρχαία ελλην. γραμματεία και κρατάνε μόνο τσιτσάτα για να τα πιπιλάνε.
Σε άλλα χωρία εγείρονται αμφιβολίες για αυτή την εξίσωση του Αριστοτέλη Ασιάτες = βάρβαροι = δούλοι.
Και εξηγούμαστε…

1) Καταρχήν, ο ΙΔΙΟΣ ο Αριστοτέλης λέει ότι οι Ασιάτες είναι έξυπνοι και ευρηματικοί (Aριστοτέλης, Πολιτικά VII,6)
Άρα γεννιέται το ερώτημα, πώς μπορεί ένας έξυπνος και ευρηματικός λαός να είναι βάρβαρος???

2) To πραγματικό επιχείρημα σε αυτή την εξίσωση, που υπάρχει στα Πολιτικά (VII. 7), δεν κάνει καμία αναφορά στο εκ φύσεως/πλασμένοι σκλάβοι, παρά μόνο στη διάθεση των Ασιατών να είναι «δουλικοί» με την έννοια του να είναι τυπικά κυβερνόμενοι από τυράννους. Αλλά το τεκμήριο του να είναι «δουλικοί» για να είναι εκ φύσεως/πλασμένοι σκλάβοι ισχύει μόνο αν o Αριστοτέλης έχει μία σημασία για τον όρο «δούλος», αλλά αυτό δεν συμβαίνει καθώς ο Αριστοτέλης χρησιμοποιεί τη λέξη δούλος για να αναφερθεί σε πολλούς ανθρώπους οι οποίοι είναι σαφές ότι δεν είναι εκ φύσεως/πλασμένοι σκλάβοι: όπως η τάξη των γεωργών πχ που περιγράφεται στο ιδανικό του πολίτευμα.

(υπάρχουν κι άλλα αλλά λόγω χώρου αναφέρουμε μόνο αυτά τα δύο)

Ούτε ο Ισοκράτης βέβαια ούτε ο Αριστοτέλης είναι Ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός.
Είναι απλά ένα μέρος του.
Γιατί ο Πλάτωνας πχ διαφωνούσε με αυτούς τους διαχωρισμούς.
Ο Ξενοφών επίσης έγραψε την «Κύρου παιδεία», μια εγκωμιαστική μυθιστορηματική έκθεση του Κύρου του Μέγα, του ιδρυτή της Περσικής Αυτοκρατορίας. Στην Ανάβασή του, οι εκθέσεις του Ξενοφώντα για τους Πέρσες και τους άλλους μη-Έλληνες δεν είναι υπό την κυριαρχία αυτών των στερεοτύπων (περί βαρβάρων).

Ο διάσημος ρήτορας Δημοσθένης σάρκαζε στις ομιλίες του τη λέξη «βάρβαρος.»

4) Όσο για την ίδια καταρχήν επίμαχη φράση «πας μη Έλλην βάρβαρος» δεν υπάρχει ΠΟΥΘΕΝΑ τέτοιο ρητό. Ούτε αυτούσιο, ούτε παρόμοιο, ούτε περίπου. Το ρητό το χρησιμοποιούν και κρέμονται απ’ αυτό σήμερα πολλοί επίδοξοι φασιστοπατριώτες, κανείς όμως δεν έχει παραθέσει την πηγή του (Thesaurus Linguae Graecae)

Πούντη πούντη… δεν θα τη βρείτε!!

5) Λένε επίσης ότι ο «Μέγας Αλέξανδρος» με την αναθηματική επιγραφή «Αλέξανδρος Φιλίππου και οι Έλληνες πλην Λακεδαιμονίων από των βαρβάρων των την Ασίαν κατοικούντων», έστειλε στην Αθήνα 300 περσικές πανοπλίες παρουσιάζοντας τη νίκη του Γρανικού, ως νίκη του πανελληνίου εναντίον των βαρβάρων.

Για τον μεγΑλέκο τί να πούμε???
Αφού ήταν ένας απ’ τους μεγαλύτερους σφαγείς τις ιστορίας.
Τα ‘χουμε πει αυτά.

6) Λένε επίσης περίπου τα εξής: «Ότι κάποιοι έχουν παραθέσει Θουκυδίδη (από τον Επιτάφιο του Περικλή) και κρέμονται από την φράση ότι οι Αθηναίοι διατηρούσαν την πόλη τους ανοιχτή σε όλους….Λησμονούν να πουν όμως ότι με τον όρο ξένοι, ο Περικλής εννοεί τους υπόλοιπους έλληνες πλην των ΑΘηναίων και όχι τους αλλοεθνείς.  Γι’ αυτό τον λόγο οι μέτοικοι στην Αρχαία Αθήνα, οι οποίοι βεβαίως δεν είχαν την ιδιότητα του Αθηναίου πολίτη, ήταν Έλληνες από άλλες πόλεις και όχι αλλοεθνείς (βάρβαροι, κατά την αρχαία ελληνική ορολογία). Ο Περικλής αναφέρεται στα ως άνω για να καταδείξει την αντίθεση των Αθηνών με την αρχαία Σπάρτη, στην οποία δεν γίνονταν δεκτοί οι ξένοι, ούτε Έλληνες ούτε αλλοεθνείς για να μην τεθεί σε αμφισβήτηση το καθεστώς των Ομοίων, που θέσπισε ο Λυκούργος. Χαρακτηριστικό είναι ότι για να εδικαιούτο κάποιος την Αθηναϊκή ιθαγένεια έπρεπε να είναι Αθηναίος και από τους δύο γονείς του.
Ο ίδιος δε ο Περικλής δεινοπάθησε να παραχωρήσει στην εταίρα του Ασπασία (Ελληνίδα από την Μίλητο) την Αθηναϊκή ιθαγένεια κατ’ εξαίρεση. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο μεγάλος ρήτορας Δημοσθένης, εάν κάποιος νυμφευόταν μη Αθηναία έχανε τα πολιτικά του δικαιώματα, ενώ η περιουσία του δημευόταν. Την ίδια σημασία έχουν και οι αναφορές περί ξένων από τον Όμηρο στην Ιλιάδα.»

Για τον Περικλή, πάλι μπαρούφες πετάει ο αμόρφωτος σωρός των φασιστοχρυσαβγιτοεθνικοπατριωτών.
Καταρχήν, ήταν θεσμός για τους αρχαίους να υποδέχονται και να περιποιούνται τους ξένους στο σπίτι τους. Πίστευαν ιδιαίτερα στην ιδέα της φιλοξενίας και την θεωρούσαν ηθικό χρέος και ιερό κανόνα των θεών (προστάτης ποιός?? ο Ξένιος Δίας – η ύψιστη θεότητα του αρχαιοελληνικού πανθέου). Γι’ αυτό και οι ξένοι, ως σταλμένοι από τους θεούς, θεωρούνταν πρόσωπα ιερά, τιμημένα και σεβαστά.
Οι μέτοικοι προφανώς και δεν ήταν μόνο Έλληνες.
Μόνο κάποιος άσχετος (ή χρυσαβγίτης πράγμα που είναι το ίδιο) θα μπορούσε να ισχυριστεί κάτι τέτοιο.
Το αξιοσημείωτο είναι ότι οι πηγές δεν αντιπαραθέτουν στους μέτοικους τους πολίτες, αλλά τους αστούς!

Σχετικά με την Αθηναϊκή ιθαγένεια, δεν ισχύουν αυτές οι μαλ@κίες που λένε γενικά. Στην περίοδο του Περικλή ναι – αν και αυτή η στέρηση του δικαιώματος της ιθαγένειας, όπου η Αθήνα αρνήθηκε να το δώσει στις συμμαχικές πολιτείες, ήταν ένας παράγοντας που δίχασε τους Έλληνες και αποδυνάμωσε τη Συμμαχία.
Στην περίοδο πχ του Σόλωνα, του σημαντικότερου αθηναϊκού κυβερνήτη, δεν ίσχυε αυτό, αφού ο ίδιος ο Σόλωνας παραχωρούσε την αθηναϊκή ιθαγένεια σε όλους τους ξένους μόνιμους κάτοικους της Αττικής υπό την προϋπόθεση ότι διέθεταν κάποια ειδίκευση και βρίσκονταν στην επικράτεια μαζί με όλη τους την οικογένεια.

7) Επίσης, χρησιμοποιούν τον Ευριπίδη.

Λένε ότι ο Ευριπίδης δια του στόματος της Ιφιγένειας («Ιφιγένεια εν Αυλίδι» 1400) διακηρύσσει ότι: Είναι φυσικό οι Έλληνες να άρχουν των βαρβάρων και όχι οι βάρβαροι των Ελλήνων.

Έχουνε βρει όπως έχουμε ξαναπεί όλοι αυτοί οι αμόρφωτοι φασίστες φράσεις και τις πετάτε έτσι…για να δείξουν και καλά πόσο διαβασμένοι είναι..
Βρήκανε τώρα αυτή τη φράση του Ευριπίδη και την πετάνε, χωρίς να γνωρίζουν καν τι λέει για τους βαρβάρους ο ίδιος.
Για τον Ευριπίδη, βάρβαρος δεν σημαίνει το αντίθετο του Έλληνα, καθώς ο τίτλος του πολιτισμένου κερδίζεται από το ίδιο το άτομο.

8) Χρησιμοποιούν επίσης τον Πλάτωνα.

Ο Πλάτων λένε («Πολιτεία» 469 – 470) συμπέρανε μετά από διαλεκτική έρευνα, ότι από τη φύση οι Έλληνες είναι εχθροί των βαρβάρων.
http://www.nea-smirni.gr/E/pdf/ellinon-bibliothiki/politeiaPlatonos.pdf

Καταρχήν, δεν συνάγεται κανένα τέτοιο συμπέρασμα από τους στ. 469-470
Δεν είναι κακό να διαβάζουν πρώτα αυτά που παραθέτουν αν ισχύουν.
Κατά δεύτερον και σημαντικότερο.
Ο Πλάτων (Πολιτικός 262de) απέρριπτε την διχοτόμηση Έλληνας-βάρβαρος απλώς σε τέτοιες βάσεις ως παραλογισμό: διαιρώντας τον κόσμο σε Έλληνες και μη-Έλληνες δεν λέει τίποτα για τη δεύτερη ομάδα.

9) Λένε επίσης για τον Ισοκράτη ότι θεμελιώδης πολιτική αρχή του Ισοκράτους ήταν ότι πρέπει να πολεμούμε τους βαρβάρους και να ευεργετούμε τους Έλληνες.
Ο ίδιος ρήτορας επαινεί ως προτέρημα του κράτους των Αθηνών το γεγονός ότι ο πληθυσμός του δεν ήταν ανάμικτος εκ πολλών εθνών.

Για τον Ισοκράτη αναφερθήκαμε παραπάνω. Αλλά θα αναφερθούμε εκτενέστερα και εδώ προς επίρρωσιν των παραπάνω.
Έχουμε ξεκαθαρίσει ότι ο Ισοκράτης θεωρούσε την καταγωγή δευτερεύουσα έναντι της παιδείας. Και αυτό το βλέπουμε και σε άλλο σημείο του λόγου του προς επαλήθευση.
Από τον Ευαγόρα του Ισοκράτη

Ος αυτόν μεν εξ ιδιώτου τύραννον κατέστησε, το δε γένος άπαν απεληλαμένον της πολιτείας εις τας προσηκούσας τιμάς πάλιν επανήγαγε, τους δε πολίτας εκ βαρβάρων μεν Έλληνας εποίησεν, εξ ανάνδρων δε πολεμικούς, εξ αδόξων δ’ ονομαστούς, τον δε τόπον άμικτον όλον παραλαβών και παντάπασιν εξηγριωμένον ημερώτερον και πραότερον κατέστησεν…» (παρ. 66).

Ο Ευαγόρας κατέστησε τον εαυτό του από ιδιώτη τύραννο, την οικογένειά του που είχε εκδιωχθεί από την πολιτική την επανέφερε στις τιμές που της άξιζε, και τους πολίτες τους έκανε από βάρβαρους Έλληνες, από άνανδρους μαχητικούς, από ασήμαντους ξακουστούς, και έχοντας παραλάβει όλον τον τόπο αφιλόξενο και σε παντελώς άγρια κατάσταση, τον κατέστησε ημερότερο και πραότερο.

Ο Ισοκράτης λοιπόν αποδέχεται την δυνατότητα να γίνει ένας βάρβαρος Έλληνας. Και επειδή κάποιοι λένε ότι ο Ισοκράτης αναφέρεται σε Έλληνες που εκβαρβαρίστηκαν, έχουμε και το ενδιαφέρον στοιχείο ότι σύμφωνα πάντα με αυτή την άποψη, οι Έλληνες μπορούν να χάσουν την Ελληνική ιδιότητα, άρα δεν είναι σύμφητη με την καταγωγή, και οι βάρβαροι μπορούν να την αποκτήσουν. Αυτό έρχεται σε πλήρη αντιστοιχία, με την πασίγνωστη ρήση του για την εκπαίδευση. Βλέπουμε δηλαδή ότι ο Ισοκράτης δίνει πρωτεύουσα σημασία στην παιδεία και όχι στην καταγωγή. (http://psemataethnikiston.blogspot.gr/2012/12/blog-post.html)

10) Λένε επίσης ότι ο Ηρόδοτος διαβεβαιώνει ότι το Ελληνικό έθνος διεκρίθη ως ευφυέστερον του βαρβαρικού.

Ας πάμε τώρα στην παπαριά που βρήκανε να παπαγαλίζουν από τον Ηρόδοτο ότι δήθεν διαβεβαιώνει ότι το Ελληνικό έθνος διεκρίθη ως ευφυέστερον του βαρβαρικού.

Ο Ηρόδοτος για την εξυπνάδα των Αθηναίων. παράγραφο 60 του Βιβλίου Α,

Αλλά έπειτα από λίγο καιρό οι οπαδοί του Μεγακλή και του Λυκούργου συμφιλιώθηκαν και έδιωξαν τον Πεισίστρατο. Έτσι ο Πεισίστρατος πήρε για πρώτη φορά την εξουσία και πριν ακόμα την σταθεροποιήσει, την έχασε. Εκείνοι όμως που τον είχαν διώξει διχάστηκαν πάλι και άρχισαν αγώνα μεταξύ τους. Ο Μεγακλής, εξαντλημένος πια από τον εσωτερικό σπαραγμό, μήνυσε στον Πεισίστρατο ότι θα τον βοηθούσε να γίνει πάλι τύραννος αν δεχόταν να πάρει γυναίκα την κόρη του. Ο Πεισίστρατος δέχτηκε την πρόταση κι έγινε μεταξύ τους η ακόλουθη συμφωνία: Για να γυρίσει ο Πεισίστρατος από την εξορία, μεταχειρίστηκαν ένα πολύ χοντρό, κατά τη γνώμη μου, τέχνασμα – αφού μάλιστα από αρκετό καιρό ο ελληνικός λαός διακρινόταν από τους βαρβάρους, τόσο επειδή ήταν πιο έξυπνος, όσο κι επειδή ήταν λιγότερο άπειρος και αφελής – και μάλιστα το μεταχειρίστηκαν εναντίον των Αθηναίων, οι οποίοι θεωρούνται οι εξυπνότεροι από όλους τους άλλους Έλληνες. Στον δήμο Παιανίας ζούσε μια γυναίκα που την έλεγαν Φύα. Ήταν ψηλή τέσσερεις πήχες παρά τρία δάχτυλα και πολύ ωραία. Την γυναίκα αυτή, αφού της φόρεσαν πανοπλία, την κάθισαν επάνω σ’ ένα άρμα και αφού της έδειξαν πώς έπρεπε να στέκεται για να φαίνεται μεγαλοπρεπής, την οδήγησαν με το άρμα στην πόλη όπου είχαν στείλει από πριν διαλαλητές, οι οποίοι, σύμφωνα με τις διαταγές που είχαν λάβει, φώναζαν: «Αθηναίοι, ελάτε να υποδεχτείτε τον Πεισίστρατο, που η ίδια η Αθηνά τον εκτιμάει περισσότερο απ’ όλους τους ανθρώπους, και οδηγεί στην ακρόπολή της». Αυτά φώναζαν οι κήρυκες και αμέσως διαδόθηκε η φήμη στους δήμους της υπαίθρου ότι η Αθηνά η ίδια οδηγούσε τον Πεισίστρατο στην ακρόπολη και οι κάτοικοι της πολιτείας πείσθηκαν ότι η γυναίκα εκείνη ήταν πραγματικά η θεά. Την προσκύνησαν και υποδέχτηκαν τον Πεισίστρατο (μτφ. Α. Βλάχος).

Ο Ηρόδοτος λοιπόν μάλλον ειρωνεύεται την φημολογούμενη εξυπνάδα των Ελλήνων, έναντι των βαρβάρων και ειδικά των Αθηναίων που έφαγαν το παραμύθι αμάσητο…..
Ας δούμε και την άποψη του Ηροδότου για την ενότητα των Ελλήνων έναντι των Περσών

«Μετά ο Δαρείος προσπάθησε να καταλάβει τι είχαν στο νου τους οι Έλληνες• θα του αντιστέκονταν, ή θα του παραδίδονταν. Έστειλε, λοιπόν, κήρυκες σε όλη την Ελλάδα να ζητήσουν γην και ύδωρ για τον βασιλιά. Άλλους έστειλε στην Ελλάδα και άλλους στις παραθαλάσσιες φόρου υποτελείς του πολιτείες, να τις διατάξουν να ετοιμάσουν πολεμικά και μεταγωγικά πλοία.

Οι πολιτείες άρχισαν να ετοιμάζουν τα καράβια, και στους κήρυκες που έρχονταν στην Ελλάδα πολλοί από τους Έλληνες της ηπειρωτικής Ελλάδας έδωσαν τα όσα ζητούσε ο Πέρσης καθώς και όλοι ανεξαίρετα οι νησιώτες. Έτσι, λοιπόν, και οι άλλοι νησιώτες έδωσαν γην και ύδωρ στον Δαρείο, αλλά και οι Αιγινήτες» (Γ, 48-9).

«Εκείνοι που έδωσαν γην και ύδωρ ήσαν οι εξής: Οι Θεσσαλοί, οι Δόλοπες, οι Αινιάτες, οι Περραιβοί, οι Λοκροί, οι Μάγνητες, οι Μαλιείς, οι Αχαιοί της Φθιώτιδας, οι Θηβαίοι και οι άλλοι Βοιωτοί εκτός από τους Θεσπιείς και τους Πλαταιείς. Εναντίον αυτών ορκίστηκαν οι άλλοι Έλληνες, όσοι είχαν αποφασίσει να πολεμήσουν τον βάρβαρο. Ο όρκος ήταν αυτός: Όσοι Έλληνες προσχώρησαν στον Πέρση χωρίς να εξαναγκαστούν σε αυτό, όταν τα πράγματα αποκατασταθούν, θα δώσουν το δέκατο των αγαθών τους στον θεό των Δελφών». (Ζ, 132)

Οι Έλληνες λοιπόν δεν ήταν και τόσο γενναιόφρονες στο σύνολό τους έναντι των βαρβάρων και μάλιστα όταν έβλεπαν τα σκούρα, δεν δίσταζαν να βοηθήσουν ενεργά τους βάρβαρους.

«Οι Θεσσαλοί εμήδισαν στην αρχή από ανάγκη κι έδειξαν φανερά ότι δεν συμφωνούσαν με τις μηχανοραφίες των Αλευαδών [= Θεσσαλοί αριστοκράτες, που ακολουθούσαν φιλοπερσική πολιτική] (Ζ, 172).
«οι Θεσσαλοί, χωρίς συμμάχους πια, πήγαν ευθύς με το μέρος των Μήδων χωρίς κανένα δισταγμό, τόσο που κατά τις επιχειρήσεις φάνηκαν πάρα πολλοί χρήσιμοι στον βασιλιά» (Ζ, 174).

Ίσως οι μόνοι που έδειξαν πραγματικά ανδρεία και θάρρος ήταν οι πολίτες της ισχυρότερης πόλης της Ελλάδος, οι Αθηναίοι μια και η καταστροφή της πόλης τους ήταν σχεδόν αναμενόμενη. (http://psemataethnikiston.blogspot.gr/2012/12/blog-post.html)

11) Λένε επίσης ότι ο Όμηρος («Ϊλιάς» Ι, 64Cool, φέρει τον Αχιλλέα να λέγει: «οργίζεται η καρδία μου σαν θυμηθώ πόσο προσβλητικώς μου εφέρθη ο υιός του Ατρέως, ωσάν να ήμουν κάποιος μετανάστης δίχως τιμή».
http://grammo.wordpress.com/

Για τον Όμηρο έχουμε αναφερθεί ότι ο όρος εμφανίζεται μόνο μία φορά (Ηλιάδα 2.867), με τη μορφή ‘βαρβαρόφωνος’ («ακατανόητης ομιλίας»), που χρησιμοποιείται για τους Κάρες που πολεμούσαν για την Τροία κατά τη διάρκεια του Τρωϊκού πολέμου.

12) Λένε ακόμα ότι ο Δημοσθένης θεωρεί τους βάρβαρους όχι πια μόνον μη Έλληνες, αλλά όντα αγροίκα, ακαλλιέργητα, όντα κατώτερα και γεννημένα για τη σκλαβιά.

Για τον Δημοσθένη επίσης αναφερθήκαμε ότι χρησιμοποιούσε τη λέξη ‘βάρβαρος’ σαρκαστικά. Μην ξεχνάμε ότι είχε αποκαλέσει το ίδιο το Φίλιππο με αυτή τη λέξη («Φιλιππικοί»)

13) Χρησιμοποιούν επίσης το ρηθέν του Απόστολου Παύλου στην προς Γαλάτας επιστολή: «ουκ ενι Ιουδαίος ουδέ Έλλην κλπ».

Σχετικά με τον Απ. Παύλο, για ακόμη μια φορά επιβεβαιώνεται ότι αυτός ο όρος χρησιμοποιούνταν με γλωσσική σημασία και όχι φυλετική. (Ρωμ. 1:14, 1 Κορ 14:11).

Επίσης δύο ακόμα αρχαίοι συγγραφείς για τα… περί βαρβάρων:

Συμπέρασμα??

Ποιος προσπαθεί να παραφράσει ποιον τώρα;

Η αρχαία ελλην. γραμματεία και ο αρχαίος ελλην. πολιτισμός πάντα θα αντιστέκεται στις προσπάθειες μερικών φασιστοπατριωτών, που προσπαθούν να παρουσιαστούν ως και καλά γνήσιοι υπέρμαχοι και απόγονοί του, να την ιδιοποιηθούν γιατί πολύ απλά, ο αρχαίος ελλην. πολιτισμός ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟΣ (από άποψη σπουδαιότητας) ΓΙΑ ΝΑ ΧΩΡΕΣΕΙ ΣΤΑ ΜΕΤΡΑ ΤΟΥΣ !